Δημοσιεύθηκε : 14 Μαρτίου 2022

Εμφανίσεις: 377

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,

Το Τμήμα Προγραμμάτων και Δια Βίου Μάθησης του Δήμου Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιήσει εκπαιδευτικά εργαστήρια Ρομποτικής και Ψηφιακών Δεξιοτήτων σε παιδιά - μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. 

Τα εργαστήρια θα πραγματοποιούνται 1 φορά την εβδομάδα (διάρκειας 90' /εργαστήριο) στο Διεθνές Κέντρο Ψηφιακού Μετασχηματισμού και Ψηφιακών Δεξιοτήτων (χώρος Παλαιών Δημοτικών Σφαγείων).

Οι αιτήσεις ξεκίνησαν και γίνονται ηλεκτρονικά στη πλατφόρμα: https://opengov.thessaloniki.gr/opengov/eservices/robots/

https://thessaloniki.gr/%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

Δημοσιεύθηκε : 04 Φεβρουαρίου 2022

Εμφανίσεις: 269

ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11-02-2022.

ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ 13.15-14.00

ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ: ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ (ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ EDUPASS.GOV  ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΩΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ)

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΆΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

http://31dimotiko.blogspot.com/2021/09/blog-post_48.html

Δημοσιεύθηκε : 17 Ιανουαρίου 2022

Εμφανίσεις: 305

Τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια η ζωή μας έχει αλλάξει ριζικά με την πανδημία του κορωνοϊού. Κάποιοι από εμάς βίωσαν την απώλεια ενός αγαπημένου τους προσώπου, είτε μέλους της οικογένειάς τους είτε φιλικού, λόγω του κορωνοϊού. Η απώλεια αυτή συχνά συνοδεύεται από πρωτόγνωρες συνθήκες, όπως είναι η αδυναμία των οικείων να βρίσκονται στο πλευρό του δικού τους ανθρώπου για να τον φροντίσουν και να τον αποχαιρετήσουν όπως θα ήθελαν ή η αδυναμία να παρευρεθούν στην κηδεία του ή το έντονο αίσθημα μοναξιάς εξαιτίας της περιορισμένης φυσικής παρουσίας συγγενών και φίλων, οι οποίες επιβαρύνουν την ήδη τραυματική εμπειρία μιας ξαφνικής και αναπάντεχης απώλειας.

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να προκαλέσει πολλές και διαφορετικές συναισθηματικές αντιδράσεις, όπως είναι το σοκ, η άρνηση, ο θυμός, οι ενοχές, η θλίψη. Ιδιαίτερα ο θυμός και οι ενοχές είναι συχνές αντιδράσεις ανθρώπων που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Θυμός απέναντι στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, απέναντι στην πολιτεία, απέναντι στον άνθρωπο που πιθανόν μετέδωσε τον ιό, απέναντι στον θανόντα ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό, με αποτέλεσμα να αισθάνονται ενοχές και την ανάγκη για διαπραγμάτευση. Σκέφτονται τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει ή να μην είχαν κάνει οι ίδιοι (π.χ. «να ήμουν πιο αυστηρός απέναντί του σχετικά με τις μετακινήσεις του ή τις επαφές του ή τον εμβολιασμό του»), ώστε να είχε αποφευχθεί η απώλεια του αγαπημένου τους προσώπου. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις αυτές είναι φυσιολογικές κατά τη διαδικασία του πένθους ενώ οι έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ανακάμψουν από την απώλεια από μόνοι τους με το πέρασμα του χρόνου, εάν έχουν υποστηρικτικό δίκτυο και υγιεινές συνήθειες. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι δεν υπάρχει «κανονική» χρονική περίοδος για να θρηνήσει κανείς και ότι ο κάθε άνθρωπος το κάνει με τον δικό του ρυθμό.

Επιπλέον, ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του τρόπους αντιμετώπισης της απώλειας, όμως υπάρχουν κάποιες στρατηγικές που είναι βοηθητικές για όσους πενθούν ώστε να την επεξεργαστούν και να συμφιλιωθούν με αυτήν:

• Μιλήστε για τον θάνατο του αγαπημένου σας στους οικείους σας.
• Αποδεχτείτε τα συναισθήματά σας και μοιραστείτε τα.
• Φροντίστε τον εαυτό σας.
• Θυμηθείτε και γιορτάστε τη ζωή του προσώπου που χάσατε.

Σε κάθε περίπτωση, μπορείτε να ζητήσετε τη βοήθεια ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας, εάν αισθάνεστε ότι τα συναισθήματά σας σας κατακλύζουν και δυσκολεύεστε να τα διαχειριστείτε ή εάν βιώνετε παρατεταμένη υπερδιέγερση ή θλίψη, ακραία απελπισία, επίμονη διαταραχή της λειτουργικότητας σας σε δραστηριότητες της καθημερινής σας ζωής, έντονα σωματικά συμπτώματα, σημαντικό βαθμό ενοχής, ανεξέλεγκτο θυμό, σκέψεις αυτοκτονίας, κατάχρηση ουσιών.

Ο άνθρωπος που θρηνεί για την απώλεια ενός μέλους της οικογένειάς του και είναι γονέας χρειάζεται επιπρόσθετα στη δική του διεργασία να στηρίξει και το παιδί του ή τα παιδιά του στον δικό τους θρήνο, γεγονός που πολλές φορές τον δυσκολεύει και τον επιφορτίζει με μία επιπλέον ευθύνη και ένα επιπλέον άγχος.

Είναι σημαντικό, σε αυτό το σημείο, να αναφέρουμε πως και τα παιδιά θρηνούν. Αν κάποιες φορές δεν το καταλαβαίνουμε, είναι γιατί θρηνούν με διαφορετικό τρόπο από τους ενήλικες. Ο τρόπος τους να θρηνούν και οι αντιδράσεις τους σε μία απώλεια αγαπημένου προσώπου επηρεάζονται από τη σχέση που είχαν μαζί του , από τη γενικότερη κατάσταση που βιώνουν στην καθημερινότητά τους και το περιβάλλον στο οποίο ζουν αλλά και από την ηλικία τους και την γνωστικο-συναισθηματική τους ανάπτυξη. Για παράδειγμα, τα παιδιά σχολικής ηλικίας είναι ικανά να κατανοήσουν τη μονιμότητα του θανάτου σε αντίθεση με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, συχνά του δίνουν μορφή ενώ χαρακτηρίζονται από εγωκεντρικό τρόπο σκέψης και τάση για γενίκευση, δηλαδή ενδέχεται να σκέφτονται ότι ο θάνατος ήταν αποτέλεσμα μιας δικής τους αρνητικής σκέψης ή πράξης και πως πρόκειται να συμβεί και σε άλλα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Επιπλέον, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε πως κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο να θρηνεί και πως πρόκειται για μια μακρόχρονη διεργασία, η οποία αναβιώνει σε επόμενα στάδια της εξέλιξης του παιδιού. Επίσης πως τα παιδιά θρηνούν κατά διαστήματα, δηλαδή μπορεί τη μια στιγμή να είναι θλιμμένα και την αμέσως επόμενη να παίζουν ή να γελούν. Τέλος, τα παιδιά εκφράζουν το θρήνο τους κυρίως με έργα παρά με λόγια, π.χ. στο παιχνίδι, στις ζωγραφιές τους ή μέσα από αλλαγές στη συμπεριφορά τους ενώ δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια.

Οι πιο συχνές εκδηλώσεις θρήνου στα παιδιά είναι: η θλίψη, τα ξεσπάσματα θυμού ή κλάματος, η εμφάνιση διάφορων φόβων, αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου και του φαγητού, αλλαγές στη συμπεριφορά, απομόνωση, προκλητική/επιθετική συμπεριφορά, αλλαγές στη σχολική επίδοση, δυσκολία συγκέντρωσης, παλινδρόμηση σε προηγούμενα στάδια ανάπτυξης, ενοχές και σωματικά συμπτώματα.

Τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς, λοιπόν, για να στηρίξουμε το παιδί μας που θρηνεί;

• Χρειάζεται να το ενημερώσουμε έγκαιρα, με ειλικρίνεια και με απλά λόγια. Δεν αποκρύπτουμε το γεγονός ούτε δίνουμε ψεύτικες πληροφορίες, με σκοπό να το προστατεύσουμε, καθώς αυτό του δημιουργεί μεγαλύτερη σύγχυση και ανασφάλεια, το κάνει να κλειστεί στον εαυτό του και να δώσει τις δικές του ερμηνείες σχετικά με την απουσία του αγαπημένου του προσώπου, που συχνά είναι πιο τρομακτικές από την ίδια την πραγματικότητα. Εξαιρετικά σημαντικό είναι να χρησιμοποιήσουμε τις σωστές λέξεις, όπως «πέθανε», «θάνατος» και όχι διφορούμενες και ασαφείς εκφράσεις, όπως «χάθηκε», «έφυγε», «κοιμήθηκε», «πήγε ταξίδι», «τον πήρε ο Θεός γιατί τον αγαπούσε πολύ». Επίσης είναι σημαντικό, ιδιαίτερα αν πρόκειται για μικρό παιδί, να το βοηθήσουμε να κατανοήσει τι σημαίνει θάνατος, να του εξηγήσουμε τι θα συμβεί στην κηδεία και να το ρωτήσουμε στη συνέχεια αν θα ήθελε να παρευρεθεί. Ακόμη είναι σημαντικό να μη βομβαρδίζουμε το παιδί με πληροφορίες, να του απαντάμε με απλό και κατανοητό για την ηλικία του τρόπο σε αυτό που μας ρωτά, να δίνουμε σταθερά την ίδια απάντηση κάθε φορά που μας κάνει την ίδια ερώτηση, δείχνοντας υπομονή και κατανόηση, ώστε να μας εμπιστεύεται και αν δεν γνωρίζουμε την απάντηση να λέμε απλά «Δεν ξέρω». Επίσης χρειάζεται να του κάνουμε σαφές ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για το θάνατο του αγαπημένου του προσώπου ενώ είναι χρήσιμο, τέλος, να το ενημερώσουμε για όσα θα αλλάξουν στην καθημερινότητά του και στη ζωή της οικογένειας αλλά και για εκείνα που θα παραμείνουν σταθερά (π.χ. με ποιον θα διαβάζει, θα πηγαίνει στο σχολείο ή στις δραστηριότητές του).
• Χρειάζεται να το ενθαρρύνουμε να εκφράσει τα συναισθήματά του, όποια και αν είναι αυτά, χωρίς να του ασκούμε κριτική, αντιθέτως τονίζοντάς του ότι είναι φυσιολογικά όσα αισθάνεται. Σημαντικό όμως είναι να σεβαστούμε και τη σιωπή του και να μην το πιέζουμε, διαβεβαιώνοντάς το ότι είμαστε διαθέσιμοι όταν εκείνο νιώσει έτοιμο να μας μιλήσει. Σημαντικό επίσης είναι να μοιραζόμαστε μαζί του τα δικά μας συναισθήματα και τις σκέψεις, ακόμη και να κλάψουμε μαζί του, εάν έτσι νιώθουμε. Με αυτόν τον τρόπο το βοηθάμε να εκφραστεί αλλά και να αποδεχτεί τα συναισθήματά του, λειτουργώντας ως θετικό πρότυπο. Παρόλα αυτά, χρειάζεται να έχουμε κατά νου ότι οι ακραίες συναισθηματικές εκδηλώσεις και τα συναισθηματικά ξεσπάσματα καλό είναι να αποφεύγονται μπροστά στο παιδί, καθώς μπορεί να το τρομάξουν, να το «κλειδώσουν» και να το κάνουν να ανησυχήσει για τον γονέα του και να αισθανθεί ότι έχει την ευθύνη να τον φροντίσει. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε να του εκφράζουμε συχνά την αγάπη μας και το ενδιαφέρον μας είτε με λόγια είτε με μια αγκαλιά, ένα φιλί ή ένα χάδι.
• Χρειάζεται να το βοηθήσουμε να διατηρήσει ζωντανή την ανάμνηση του αγαπημένου του προσώπου, είτε με συζητήσεις γύρω από στιγμές που περάσατε μαζί του, είτε με τη δημιουργία ενός φωτογραφικού άλμπουμ, είτε με το να μοιραστείτε μαζί του ένα προσωπικό αντικείμενο του θανόντος. Οι αναμνήσεις που θα μοιραστείτε μπορεί να είναι είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες. Δε χρειάζεται να εξιδανικεύσετε το άτομο που πέθανε. Επίσης, είναι καλό να επιτρέπετε στο παιδί να συμμετέχει στις οικογενειακές εκδηλώσεις πένθους, όπως είναι τα μνημόσυνα ή η επίσκεψη στον τάφο ή μια εκδήλωση στη μνήμη του νεκρού, εφόσον το επιθυμεί και αφού φυσικά το έχετε προετοιμάσει προηγουμένως για το τι θα συμβεί. Είναι υψίστης σημασίας να αναφερόμαστε στον άνθρωπο που πέθανε και να μοιραζόμαστε τις αναμνήσεις μας μαζί του, έτσι ώστε το παιδί να μάθει να ζει με την απώλεια και όχι να την αρνηθεί.
• Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε, όσο είναι δυνατό, σταθερό το περιβάλλον και τις συνθήκες ζωής του παιδιού, ώστε να αισθάνεται ότι μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του. Καλό είναι να αποφύγετε οποιαδήποτε άμεση αλλαγή σχολείου ή σπιτιού και να ενημερώσετε το σχολείο για την απώλεια που βιώνει το παιδί. Επίσης καλό είναι να διατηρήσετε τους κανόνες πειθαρχίας και συμπεριφοράς που ίσχυαν στην οικογένεια σας πριν το θάνατο του αγαπημένου σας προσώπου, καθώς δημιουργούν μια αίσθηση συνέχειας και ασφάλειας στο παιδί. Τέλος, είναι σημαντικό να το ενθαρρύνετε να συνεχίσει τη ζωή του, συνεχίζοντας κανονικά τις δραστηριότητές του ή επιτρέποντάς του να συμμετέχει σε κοινωνικές και σχολικές εκδηλώσεις, σε εκδρομές και σε γιορτές, εφόσον το επιθυμεί. Μην ξεχνάτε να κρατάτε επαφή και να αντλείτε υποστήριξη από το συγγενικό και φιλικό σας περιβάλλον, ενισχύοντας το παιδί να κάνει το ίδιο και να διατηρείτε το γονικό σας ρόλο, καθώς τα παιδιά έχουν την τάση να προστατεύουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, παίρνοντας συχνά τη θέση του θανόντος.

Τέλος, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε μερικές αντιδράσεις που είναι ανησυχητικές σε ένα παιδί που θρηνεί και για τις οποίες χρειάζεται να απευθυνθούμε σε κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας, όπως είναι η παρατεταμένη αποχή από το παιχνίδι και από τις σχέσεις με τους συνομηλίκους, οι επίμονες κατηγορίες του παιδιού προς τον εαυτό του ή άλλους για τον θάνατο του αγαπημένου του προσώπου, η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, η χρήση ουσιών, οι σκέψεις αυτοκτονίας, τα παρατεταμένα προβλήματα στη διατροφή ή στον ύπνο ή στη σχολική επίδοση, οι έντονες και παρατεταμένες σωματικές ενοχλήσεις, η πλήρης ταύτιση με το μέλος της οικογένειας που πέθανε και η συστηματική προσπάθεια να καλύψει το κενό που δημιούργησε ο θάνατός του.

Κλείνοντας, είναι χρήσιμο να τονιστεί πόσο σημαντικό είναι να φροντίζετε τον εαυτό σας! Ο θρήνος απαιτεί πολλή ενέργεια και συχνά επιφέρει εξάντληση. Πάρτε χρόνο οι ίδιοι να πενθήσετε και να επεξεργαστείτε τα συναισθήματά σας, κάνετε κάτι που σας χαλαρώνει και μην αμελείτε να ικανοποιείτε τις προσωπικές σας ανάγκες. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να θρηνήσει αλλά και να απολαύσει τις χαρές της ζωής, χωρίς να νιώθετε ένοχα για αυτό. Και φυσικά ζητήστε βοήθεια αν αισθάνεστε ότι δεν μπορείτε να τα καταφέρετε μόνοι. Φροντίζοντας εσάς, λειτουργείτε ως πρότυπο για τα παιδιά σας. Εάν εσείς δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε το πένθος σας, τότε και τα παιδιά σας θα δυσκολευτούν να ολοκληρώσουν αποτελεσματικά τη διεργασία του πένθους.

Μπορείτε να μας απευθυνθείτε στο τηλέφωνο του σχολείου είτε για να προγραμματίσουμε κάποιο ατομικό ραντεβού με εσάς ή το παιδί σας είτε για να πραγματοποιήσουμε μια ημερίδα (δια ζώσης ή διαδικτυακά) όπου θα συζητήσουμε αναλυτικότερα όσα αναφέραμε παραπάνω και θα έχετε την ευκαιρία να εκφράσετε τις απορίες σας είτε για να οργανώσουμε μια ομαδική δράση σε επίπεδο τάξης. Ακόμη μπορείτε να απευθυνθείτε στη Μέριμνα, με την οποία έχουμε έρθει σε επαφή, είτε στη Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης στο Πένθος (2310510010) είτε για να προγραμματίσετε κάποιο ατομικό ραντεβού είτε για να διοργανώσουμε μια επιμόρφωση (δια ζώσης ή διαδικτυακά) στο πλαίσιο του σχολείου ή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων (κατόπιν αιτήματος και με ελάχιστο αριθμό 20 ατόμων).

Χατζοπούλου Κλεοπάτρα

Ψυχολόγος

Δαμιανάκη Ελισάβετ

Κοινωνική Λειτουργός

Δημοσιεύθηκε : 20 Δεκεμβρίου 2021

Εμφανίσεις: 349

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,

Σας ενημερώνουμε ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων υλοποιεί Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα διανομής φρούτων, λαχανικών και γάλακτος σχολικών ετών 2020/2021, 2021/2022 και 2022/2023 σε Δημοτικά Σχολεία της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας .

Το ανωτέρω Πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές/μαθήτριες Δημοτικών Σχολείων προεπιλεγμένων περιοχών της χώρας. Η προσφορά στους μαθητές/μαθήτριες δωρεάν φρούτων, λαχανικών και γάλακτος παρέχει σημαντικά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, όπως η ενίσχυση των θετικών στάσεων των μαθητών/τριών ως προς τις διατροφικές τους συνήθειες, η προώθηση της υγιεινής διατροφής και η καταπολέμηση της παχυσαρκίας.

Για τη συμμετοχή των μαθητών/μαθητριών στο Πρόγραμμα ζητείται η ενυπόγραφη συγκατάθεσή σας, την οποία θα επιστρέψετε στο σχολείο.

Παρακαλούμε να επιστραφεί η Υπεύθυνη Δήλωση αύριο Τρίτη, 21-12-2021

Μπορείτε να "κατεβάσετε" την Υπεύθυνη Δήλωση εδώ